پایین بودن نرخ حامل‌های انرژی در کنار تحریم‌ها و عدم‌دسترسی به فناوری از مهم‌ترین دلایل نادیده‌گرفتن مصرف انرژی و بهره‌وری آن در کشور است. از آنجا که در سال‌های اخیر شاهد ناترازی مصرف برق و گاز در کشور بوده‌ایم و توسعه‌نیافتگی زیرساخت‌های انرژی در کشور، زمینه محدودیت هرچه بیشتر عملکرد صنایع را فراهم کرده؛ بهینه‌سازی مصرف انرژی موردتوجه صنعتگران قرار گرفته است. البته اصلاح شرایط پیش‌رو نیازمند همکاری و تعامل مشترک میان تولیدکنندگان و سیاست‌گذاران است. توجه حداکثری به مصرف انرژی، زمینه کاهش آلایندگی‌های محیط زیستی را فراهم می‌کند و درنتیجه تجدیدنظر در این شرایط ضروری به‌نظر می‌رسد.

صنایع فعال در بخش معدن و صنایع معدنی کشور، به کنترل مصرف انرژی آن‌طور که باید توجه ندارند. البته باید تاکید کرد که بی‌توجهی به بهینه‌سازی مصرف انرژی قبل از مصرف، یعنی از تولید انرژی در نیروگاه‌ها و انتقال آن، آغاز می‌شود.

نبود تجهیزات و تاسیسات به‌روز، زمینه مصرف بیش از اندازه انرژی را فراهم می‌کند؛ با این وجود، نسبت به این موضوع حساسیت کافی وجود ندارد. در چنین فضایی از یک‌سو منابع کشور هدر می‌رود و از سوی دیگر، شاهد تشدید آلایندگی هستیم.

قیمت انرژی در ایران به‌مراتب ارزان‌تر از نرخ آن در بازارهای منطقه‌ای و جهانی است. البته این سیاست در ۲ سال گذشته تغییر کرده و شاهد رشد قابل‌توجه بهای مصرف انرژی به‌ویژه در حوزه صنایع بوده‌ایم. با این وجود می‌توان این‌طور ادعا کرد که قیمت پایین انرژی در همه حوزه‌ها در طول سال‌های گذشته زمینه بی‌توجهی در همه حوزه‌های صنعتی، تجاری، خانگی و... و همچنین هدررفت انرژی را فراهم کرده؛ بنابراین اصلاح دقیق قیمت انرژی سازکاری ضروری به‌نظر می‌رسد. نرخ پایین حامل‌های انرژی موجب‌شده صنعتگران در انتخاب تجهیزات و انواع آنها دقت کافی نداشته باشند؛ یعنی بهره‌وری مصرف انرژی در مسیر احداث واحدهای صنعتی و تولیدی آن‌قدرها که باید در اولویت قرار ندارد.

در موارد متعددی صنعتگران برای راه‌اندازی خطوط تولید از تجهیزات و ماشین‌آلات دست‌دوم استفاده می‌کنند. این موضوع با توجه به کمبود سرمایه در کشور و همچنین تحریم‌ها قابل توجیه است. در چنین شرایطی، دستگاه‌های دست‌دوم خریداری شده، فاقد راندمان و کارآیی لازم هستند. علاوه بر این، مصرف انرژی این تجهیزات نیز بالاتر است، اما با توجه به قیمت انرژی در ایران و تفاوت قابل ملاحظه آن با بسیاری از کشورهایی که فاقد منابع غنی انرژی هستند، استفاده از تجهیزات دست دوم خط تولید در کشور صرفه اقتصادی دارد. در واقع در شرایطی که نرخ انرژی پایین است، دقت‌نظر کافی در انتخاب ماشین‌آلات وجود ندارد. البته با تغییر شرایط و تبعیت نرخ انرژی از فرمولی درست و واقعی، بدون تردید صنعتگران نیز به سمت بهره‌وری هرچه بیشتر در مصرف انرژی پیش خواهند رفت و در همین حال، در روند خرید تجهیزات و قطعات جدید، دقت‌نظر بیشتری خواهند داشت.

 توجه به این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد تغییر یک‌باره بهای انرژی مصرفی صنایع بدون آنکه سایر الزامات برای ورود تجهیزات نوین و بهره‌وری مصرف انرژی، در نظر گرفته شود، اشتباه است. اشتباهی که در نهایت به ضرر صنایع منتهی خواهد شد؛ بنابراین انتظار می‌رود نرخ انرژی برای تمام گروه‌ها و طبق یک برنامه از پیش تعیین‌شده افزایش یابد تا امکان برنامه‌ریزی و همسویی با آن وجود داشته
 باشد.

خرید تجهیزات گران با هدف بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف انرژی به مرور زمان و با احتساب هزینه انرژی برای صنایع جبران خواهد شد. این فعال صنعت سرب‌وروی گفت: از مجموع موارد یادشده می‌توان این‌طور برداشت کرد که سیاست دولت برای افزایش نرخ انرژی درست است، اما کافی نیست. در واقع باید همزمان راهکارهای دیگری نیز موردتوجه سیاست‌گذاران قرار گیرد و شرایط تولید تسهیل شود.