در چند سال اخیر، اپلیکیشن‌های داخلی متعددی راه‌اندازی شده که مورداستفاده گسترده عموم مردم قرارگرفته است، برای مثال اپ‌هایی که در نظرسنجی برنامه‌های صداوسیما معرفی شد و مردم هم از آن استفاده کردند. بنابراین می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که در حوزه عمومی می‌توان اپ‌هایی را پیدا کرد که در جلب مخاطب موفق بوده‌اند، اما در زمینه کسب‌وکارهای اینترنتی هنوز اپ یا پلتفرمی ساخته نشده که از استقبال حداکثری مردم برخوردار باشد. دلیل اصلی که مردم از اپ‌های داخلی استفاده نمی‌کنند، نداشتن اعتماد و بخشی دیگر هم به نداشتن امنیت نرم‌افزاری لازم برمی‌گردد. برای حل معضل کیفیت نرم‌افزاری، می‌توان با خرید «اپ» از کشورهای چین و روسیه که روابط سیاسی خوبی هم با آنها حاکم است، این مشکل را برطرف کرد، اما در بحث اعتماد، راهکارهای متعددی به‌نظر نمی‌رسد.  این تصورات که استفاده از اپ‌های داخلی منجر به تحت‌نظر قرار گرفتن آنها می‌شود، بیشتر جنبه روانی دارد. واقعیت ماجرا این است که مسئله اقتصادی در اجرای طرح صیانت از کسب‌وکارهای فضای مجازی، نقش بیشتری نسبت به بعد سیاسی داستان دارد. به نظر می‌رسد اگر اپلیکیشن و پلتفرمی ساخته شود که بتوان به‌راحتی در آن فعالیت اقتصادی کرد و از استقبال عموم مردم هم برخوردار باشد، می‌توان به آن اعتماد کرد. با اینهمه جلب اعتماد کاربران موضوع مهمی است که باید از سوی متولیان امر و دولت موردتوجه قرار بگیرد. در واقع برای عملیاتی کردن طرح صیانت، ابتدا باید اعتماد مردم را به اپ‌های موردتایید جلب کرد که این کار دشواری است و ساختار پیچیده‌ای هم دارند. مشکل اصلی این است که از روز نخست ورود اپ‌های خارجی به کشور، فکر جدی برای مشکلات احتمالی تعدد کاربران آنها نشد. این روند تداوم یافت تا وقتی تعداد کاربران ایرانی به بیشترین حد ممکن رسید. پس از آن مسئولان به این صرافت افتادند که چگونه مردم را به‌سمت اپ‌ها و پلتفرم‌های داخلی هدایت کنند. نمونه این روند را می‌توان بعد از فیلتر شدن تلگرام دید؛ باوجود اینکه این پیام‌رسان چند سالی می‌شود فیلتر شده، از تعداد کاربران آن کم نشده است و هنوز افراد زیادی هستند که در آن به فعالیت می‌پردازند. اگر دولت می‌خواهد روندی نظیر طرح صیانت از فضای مجازی اجرا کند، باید از بدو ورود این اپ‌ها در فضای اقتصاد، سیاست‌های اصلاحی و حمایتی از پلتفرم‌های داخلی را اعمال می‌کردند. نبود آینده‌نگری نسبت به فضای مجازی از سوی مسئولان، موجب بروز مشکلات عدیده برای کاربران به‌ویژه فعالان اقتصادی در این فضاها شده است. این روند باعث به‌وجود آمدن بحران‌ها و از بین رفتن کسب‌وکارهای افرادی است که ممکن است به ورشکستگی شدید مالی برسند. با این روند، کشور همیشه با معضل فضای مجازی و استفاده از اپ‌های خارجی مواجه است و اگر امروز، فکری به حال این آشفته‌بازار نشود، برای فضای متاورس هم مشابه چنین مشکلاتی به‌وجود می‌آید. در خلال این روند، توجه بیش از حد به آسیب‌های احتمالی ناشی از اجرای طرح صیانت برای کسب‌وکارها باعث شد فضا تیره‌تر از آنچه هست، نمایش داده شود.

بسیاری بر این باور هستند که با اجرایی شدن طرح صیانت، فعالیت‌شان در فضای وب و حتی کدنویسی‌ها محدود می‌شود؛ در حالی‌ که طرح صیانت ربطی به این دست از فعالیت‌ها با اینترنت ندارد. طرح صیانت تنها به‌دلیل محدود شدن اینستاگرام برای کاربران ایرانی موردانتقاد قرارگرفته و به‌همین دلیل، مورد انتقاد کسب‌وکارها قرار گرفت. راه‌حل این است که باید جایگزین اینستاگرام طراحی و معرفی کرده و ابتدا آن را به مردم معرفی کند تا کسب‌وکارها به آنجا منتقل شوند و بعد وارد فاز اجرای طرح صیانت شود.

۲ سال پاندمی کرونا به‌خوبی نشان داد، زیرساخت‌های فناوری اطلاعات کشور، توانایی ساخت اپلیکیشنی را ندارد که توانایی اداره حجم زیادی از کاربران را به‌صورت یکجا داشته باشد. اپلیکیشن «شاد» نمونه واضحی برای این ادعا است که پس از گذشت مدت‌زمانی، بیشتر مدارس از دیگر اپ‌ها برای آموزش از راه دور استفاده کرده‌اند و می‌کنند.