براساس این طرح، کامپیوترهای سازمانی بزرگی که هر کدام دارای اطلاعات زیادی بودند، در هر منطقه مستقر شدند تا در صورت نیاز به یکدیگر متصل شده و اطلاعات را به‌هم منتقل کنند یا در صورت ایجاد بستر مناسب، اطلاعات را با هم به اشتراک بگذارند. از آن زمان تاکنون، فقط ۶۰ سال می‌گذرد، اما در همین مدت، «آرپا»‌ با سرعتی باورنکردنی، جهان را تسخیر کرده است.

تاریخچه مختصری از پیدایش اینترنت

در همان دوران، سیستم‌هایی به‌وجود آمد که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را از طریق شبکه مختص همان سازمان فراهم می‌کردند. بر این اساس، کامپیوترهای موجود در بخش‌ها یا طبقات مختلف به‌راحتی می‌توانستند با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند و امکان ارسال نامه بین بخش‌های مختلف آن سازمان را فراهم می‌کردند که اکنون به این سیستم ارسال نامه، پست الکترونیک می‌گویند. در ادامه برای اتصال و ارتباط این شبکه‌های کوچک و پراکنده با هم که هر کدام با روش‌ها و استانداردهای خودشان کار می‌کردند، استانداردهای جدید و مشخصی که همان پروتکل‌ها هستند، توسط کارشناسان وضع شد.در نهایت در سال ۱۹۶۱ میلادی، ۴ کامپیوتر در دو ایالت مختلف با موفقیت با هم ارتباط برقرار کردند و با اضافه شدن واژه نت به طرح اولیه، آن را آرپانت (Arpanet) نامیدند.29 اکتبر ۱۹۶۹ نخستین انتقال اینترنتی انجام و نخستین ایمیل ارسال شد؛ البته نصفه‌نیمه، چراکه دو حرف Lo از Login ارسال‌شده و کامپیوتر کِرَش کرد.در دهه ۱۹۷۰ میلادی پروتکل‌های جدیدتری توسط رابرت کان (Robert E. Kahn) و وینت سرف (VintCerf) تعریف شده و روی بسیاری از سیستم‌های عامل تست شد. از جمله این سیستم‌های عامل، TCP بود که استفاده از آن تا به امروز هم رواج دارد. با مشارکت کامپیوترهای میزبان (Host) بیشتر به آرپانت و گسترده شدن آن به نواحی دیگر و فراتر از مرزهای ایالات‌متحده، آرپانت شهرت بیشتری یافت و ایده اینترنت همراه با جزئیات بیشتر در زمینه شبکه‌های کامپیوتری مطرح شد.طی سال‌های پایانی دهه ۱۹۷۰ شبکه‌های مختلف تصمیم گرفتند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و آرپانت را به‌عنوان هسته اصلی انتخاب کردند. بعدها در سال ۱۹۹۳ میلادی نام اینترنت روی این شبکه بزرگ گذاشته شد.کلمه اینترنت نیز در دسامبر سال ۱۹۷۴ به‌کار رفت و همه برای توصیف شبکه جهانی از این کلمه استفاده کردند.تا پایان سال ۱۹۷۹ میلادی، ۱۵ مکان مختلف به آرپانت متصل شده بودند که نشانه بسیار خوبی برای رشد این تکنولوژی بود.در سال ۱۹۸۳ نخستین شبکه برپایه بسته پروتکل اینترنت (TCP/IP) با جایگزین شدن پروتکل‌های قدیمی NCP آرپا، شروع به کار کرد.

در سال ۱۹89 اینترنت دوباره تغییر پیدا کرد. در آن سال یک برنامه‌نویس سوئدی به‌نام تیم برنرز لی، وب جهان‌گستر (www) را اختراع کرد و سرن، سازمان اروپایی پژوهش درباره ذرات، این پروژه را به اطلاع همگان رساند. اینترنتی که تنها فایل‌ها را از یک مکان به مکان دیگر جابه‌جا نمی‌کرد، بلکه محلی برای ارائه تمام اطلاعات بود و هر کسی که از اینترنت استفاده می‌کند، می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد. اینترنتی که ما امروز از آن استفاده می‌کنیم را برنرز لی به‌وجود آورده است.از آن زمان تاکنون اینترنت از بسیاری لحاظ تغییر پیدا کرده است. اینترنت هم‌اکنون دارای قراردادهای گوناگونی درباره پروتکل‌های ارتباطی و شامل اطلاعات فنی آنهاست که به‌وسیله آنها نوع تبادل اطلاعات در سطح شبکه اینترنت تعیین می‌شود.جالب است بدانید که حروف L و O نخستین حروفی بودند که از طریق اینترنت، بین دو کامپیوتر منتقل شد.سال ۱۹۶۹ در چنین روزی نخستین پیام الکتریکی از یک رایانه به رایانه‌ای دیگر ارسال شد و به همین دلیل ۲۹ اکتبر به‌عنوان روز جهانی اینترنت شناخته شد. در سال ۱۹۶۹ اینترنت با عنوان ARPANET شناخته می‌شد که معنی آن «شبکه آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته» بود. نخستین پیام اینترنتی توسط یک دانشجو به‌نام چارلی کالین فرستاده شد.

حقایقی درباره اینترنت

بین ۱۶ تا ۲۰ درصد جست‌وجوها در طول روز درخواستی جدید به‌شمار می‌روند که تاکنون پرسیده نشده بودند.در جهان بیش از ۳.۶ میلیارد اکانت ایمیل وجود دارد. روزانه ۲۹۴ میلیارد ایمیل ارسال می‌شود.روزانه حدود ۱۰۰ هزار ثبت دامین اینترنتی (Domain) جدید انجام می‌شود.هر روز ۳۰ هزار وب‌سایت هک می‌شود.

اینترنت و میزبانی وب!

برای اینکه بازدیدکنندگان وب‌سایت‌ها امکان دسترسی به اطلاعات و فایل‌ها را در دنیای مجازی داشته باشند، نیاز به قرارگیری این فایل‌ها روی رایانه‌ای که در شبکه اینترنت به‌عنوان «هاست» (Host) شناخته شده می‌شوند، داریم. آن رایانه را سرویس‌دهنده یا سرور (Server) می‌نامند. سرورهای که به‌صورت مداوم (۲۴ ساعته) مانند سرور مجازی ایران در محل‌هایی به‌نام دیتاسنتر به شبکه جهانی اینترنت متصل هستند، منابع موردنیاز برای نگهداری و ارائه اطلاعات وب‌سایت‌ها که هر روز در حال دیدن آنها هستید را به بازدیدکنندگان و مالک وب‌سایت‌ها ارائه می‌کنند. به این خدمات میزبانی، وب‌هاست (Web Hosting) می‌گویند که باید این ویژگی را داشته باشند:

-نیاز به اتصال دائم و با سرعت مناسب به اینترنت دارد.

- از نظر پردازشی به اندازه کافی قدرتمند است تا امکان پاسخگویی به مراجعه‌کنندگان را داشته باشد.

- نرم‌افزارهای لازم برای اجرای انواع فایل‌ها از لحاظ نوع برنامه‌نویسی را باید داشته باشد.

هر رایانه در اینترنت می‌تواند یک سرور مانند سرور مجازی آرپا باشد، اما با توجه به بالا بودن هزینه‌های قطعات سخت‌افزاری نیرومند، نیروی پشتیبانی و... راه‌اندازی یک میزبان وب برای هر وب‌سایت به‌صرفه نیست؛ بنابراین شرکت‌هایی مانند IRPOWER این مسئولیت را پذیرفته‌اند و با فراهم آوردن لوازم کار در سطح وسیع بخشی از فضای دیسک سخت سرورهای خود را به‌صورت اجاره‌ای در اختیار متقاضیان قرار می‌دهند. به این شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات میزبانی وب در اصطلاح هاستینگ (Web-Hosting Company) می‌گویند.

اینترنت یا اکسیژن

امروزه آن‌چنان زندگی ما با اینترنت عجین شده که کمتر ممکن است هر لحظه به آن فکر نکنیم؛ شبیه اکسیژن که دائما در حال استفاده از آن هستیم و تنها زمانی آن را احساس می‌کنیم که قطعی یا سرعت پایین آن به ما احساس خفگی دهد! این دستاورد آن‌چنان در زندگی ما تاثیرگذار است که کمتر کسی می‌تواند نقش اینترنت را در تجارت، آموزش (به‌ویژه در شرایط کرونا!)، ارتباطات و... انکار کند!همواره یکی از آرزوهای بشر این بوده که بتواند در یک چشم به‌هم زدن خودش را در مکان‌های مختلف تصور کند که تمامی این موارد از طریق اینترنت مهیا شده است و حالا می‌توان فقط با چند کلیک، به اطلاعات موجود در سراسر جهان دست یافت.