در طول سال‌های اخیر، کارگران با شرایط دشوار معیشتی روبه‌رو و تداوم زندگی برای‌شان به‌شدت دشوار شده است. وی افزود: در میان فعالیت‌های کارگری، کار در معدن به‌مراتب چالش‌های بیشتری دارد، با این وجود، سختی کار کارگران معدن موردتوجه نیست. متاسفانه کارگرانی که در معادن بخش خصوصی کار می‌کنند، حقوق به‌مراتب پایین‌تری در مقایسه با کارگرانی که در بخش دولتی، فعالیت مشابهی را انجام می‌دهند، دریافت می‌کنند. در واقع،بخش خصوصی به‌آسانی با پرداخت حداقل دستمزد به کارگران، سود خود را به حداکثر می‌رساند.

کارگران معادن زغال‌سنگ در طول سال‌های اخیر، چند دوره اعتصاب و تحصن در اعتراض به شرایط سخت کاری و دستمزد پایین داشته‌اند و این اعتصابات به افزایش ناچیز حقوق کارگران منجر شده است. با این وجود، تورم حاکم بر اقتصاد به‌سرعت از این افزایش‌های ناچیز پیشی‌ می‌گیرد. بدین‌ترتیب، هر سال زندگی ما دشوارتر از قبل می‌شود. کار در معدن و به‌ویژه معدن زغال‌سنگ، سلامت و جان کارگران را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. این کارگران با انواع بیماری‌ها روبه‌رو هستند. همین موضوع نیز هزینه‌های جدیدی را به آنها تحمیل می‌کند. همزمان، خطر ریزش معادن نیز سلامت این افراد را تهدید می‌کند. بنابراین کارگران معدن زغال‌سنگ از همه طرف شکست‌خورده هستند. کسی که چند سال در معدن زغال‌سنگ کار کرده، دیگر نمی‌تواند زمینه فعالیت خود را به‌راحتی تغییر دهد، چرا که کارفرمای دیگری این فرد را که مجموعه‌ای از امراض است، به‌عنوان کارگر قبول نمی‌کند. کارگران معدن زغال‌سنگ پس از ۲۰ سال کار بازنشسته می‌شوند؛ البته اگر خللی در روند واریز بیمه آنها وجود نداشته باشد. در آن زمان هم بیشتر  به انواع بیماری‌ها دچار شده‌اند، کما اینکه بسیاری از همکاران ما پس از گذشت دوره کاری و آغاز بازنشستگی، پس از مدت کوتاهی از دنیا رفته‌اند، بنابراین تجدیدنظر در شرایط کاری و بازنشستگی این کارگران ضروری است. متاسفانه هر روز شرایط زندگی برای کارگران دشوارتر از قبل می‌شود و خانواده‌های بسیاری از این کارگران گرسنه هستند. این مشکلات حتی زندگی این افراد را هم تحت‌تاثیر قرار داده است. چنانچه راه‌حلی برای رفع این دست مشکلات اندیشیده نشود، باید منتظر شدت گرفتن اعتصابات کارگری هم باشیم.