ابتدا به‌نوبه خود ضایعه درگذشت هنرمند پیشکسوت و تکرارنشدنی کاریکاتور، استاد کامبیز درم‌بخش را تسلیت عرض می‌کنم. در حقیقت باید عرض کنم در شرایط موجود جز اظهار تاسف چیزی نمی‌توان بر زبان آورد. درم‌بخش را عالم و آدم می‌شناختند. 

او هنرمندی خودساخته بود. تا جایی که من اطلاع دارم از نوجوانی دست در هنر داشت و کاریکاتور کار می‌کرد، اما از همان ابتدا خود را پله پله از هم‌عصران خود جدا کرد و بالاتر کشید.

استاد درم‌بخش با کارهای فکاهه شروع کرد و خیلی زود چند سر و گردن از بقیه بالاتر قرار گرفت. البته این توانایی ویژه در ایشان دلایل متعددی داشت اما شاید یکی از بارزترین آنها روابط عمومی خوبش با رسانه‌های معتبر به‌ویژه رسانه‌ها و مطبوعات خارج از کشور بود؛ آن‌هم در زمانی که شاید بتوان به جرات گفت تقریبا هیچ کسی با چنین ابزاری آشنا نبود و چنین ارتباطاتی نداشت و حتی از نمایشگاها و جشنواره‌های بین‌المللی مطلع نبود.

به‌نظر من ایشان موفق شد با تماسی که با این جریانات داشت آثار خود را نه‌تنها در داخل بلکه در خارج از کشور نیز عرضه کند و شناخته شود؛ تا اینکه در برهه‌ای زمانی بهطور کامل خط خود را از سایر هنرمندان هم‌دوره خود جدا کرد؛ به‌ویژه مقطعی که در آلمان بود و با نشریات آنجا همکاری می‌کرد و از همان دوره باعث افتخار ایران شد و بعد‌ها که به ایران مراجعت کرد منبع تمام‌ناشدنی سوژه، طرح و ایده و همواره مشغول هنرآفرینی بود.

می‌توان گفت او جزو معدود هنرمندان کاریکاتوریست و کارتونیستی بود که علاوه بر اینکه هم کارتون و هم کاریکاتور موضوعی یا پرتره کار می‌کرد، از همین راه نیز زندگی و ارتزاق می‌کرد. 

البته هستند هنرمندانی که شاید گاهی نمایشگاهی برگزار کنند و تابلویی را هم به فروش برسانند اما ایشان فقط و فقط از همین راه و کارهای جنبی آن مثل تلفیق هنر خود با انواع کارهای تبلیغاتی به درآمد مطلوبی رسیده بود، چون مردم از کوچک و بزرگ ایشان را دوست داشتند و توجه زیادی به او و آثارش می‌کردند.من این افتخار را داشتم که طی سال‌های متمادی در جشنواره‌های مختلف در داوری آثار، همراه ایشان باشم و هر بار که این مهم رقم می‌خورد همچنان از ایشان یاد می‌گرفتم. 

به ‌خاطر دارم پس از انقلاب که ایشان از خارج از کشور به ایران مراجعت کردند، به‌واسطه اینکه منزل‌شان هم یک کوچه بالاتر از دفتر کار من بود حتی خارج از مراسم‌ یا جشنواره‌ها ایشان را زیاد می‌دیدم.

استاد درم‌بخش در انتقال اندوخته‌های خود به دیگران به‌ویژه نسل جوان از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد. در زمان زلزله بم کارگاه آموزشی خوبی در خانه کاریکاتور برگزار کرد و همین اواخر هم خودم یک کارگاه آموزشی با همکاری ایشان برگزار کردم و شاهد بودم که از آموزش به همه دوستداران و مخاطبان کاریکاتور هیچ دریغ نداشت. 

آخرین همکاری مشترک‌مان هم باز می‌گردد به ۲ سال قبل و داوری جشنواره کاریکاتور جوانان که در خانه هنرمندان برگزار شد و از ایشان برای قضاوت آثار دعوت به‌عمل آورده بودیم که ایشان آمدند و در آن روز من چندین عکس یادگاری از ایشان گرفتم که بسیار خوشش آمده بود.

به‌یاد دارم این هنرمند فقید بسیار نسبت به بیماری کرونا حساس بود و احتیاط می‌کرد و حتی باوجود ماسک هنگام صحبت فاصله زیادی از دیگران می‌گرفت تا مبتلا نشود. نسبت به سن شناسنامه جوان‌تر نشان می‌داد و باوجود چند عملی که برای مشکلات داخلی انجام داده بود سالم و سرپا بود اما نمی‌دانم که چه حکمتی است که اسیر این ویروس منحوس شد و در نهایت هم این هنرمند دوست‌داشتنی از میان ما رفت. 

یقین دارم هنوز می‌توانست برای جامعه هنری کشور ثمربخش باشد و مردم از وجود ایشان استفاده کنند اما دریغ که باوجود همه اقدامات از واکسن تا رعایت پروتکل‌های بهداشتی، کرونا همچنان آخرین تلاش‌های خود را می‌کند و از میان خوبان قربانی می‌گیرد.