یکی از شکاف‌های موجود در بحث حمل‌ونقل هوشمند، شفاف نبودن این واژه برای برنامه‌ریزان است. هوشمندی از سطوح مختلفی برخوردار است، معاونت علمی به‌عنوان پرچم‌دار علم و فناوری لازم است که در این عرصه ورود قدرتمندی داشته باشد. به‌همین دلیل، از سال گذشته ستادی با عنوان توسعه فضایی و حمل‌ونقل پیشرفته تشکیل شد. تا پیش از شکل‌گیری این ستاد، بیشتر فعالیت‌ها به‌طور پراکنده انجام می‌شد که همگی تحت‌نظر یک ستاد واحد با این عنوان به فعالیت پرداختند. در این ستاد، افزون بر حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان در عرصه فناوری‌های فضایی، حمایت‌های ویژه‌ای از حمل‌ونقل هوشمند در تمام بخش‌ها اعم از ریلی، دریایی، جاده‌ای و هوایی شده است. نزدیک به ۱۶ تا ۱۷ هزار کشته و ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار مصدوم در سال بر اثر تصادفات رانندگی خود دلیل قانع‌کننده است که در راستای ایجاد و توسعه شهر هوشمند حمل‌ونقل کشور در بسیاری از ابعاد هوشمند شود. همچنین، هزینه تحمیل‌شده تصادفات در عرصه حمل‌ونقل هم دلیل دیگری است که بیشتر مجموعه‌های مرتبط به‌سمت حمل‌ونقل هوشمند روی بیاورند. حمل‌ونقل هوشمند می‌تواند پیشگیری قابل‌توجهی از بروز تصادفات و تخلفات کند. نظیر سیستم ADAS که از برخی تخلفات نظیر خروج از خط یا خواب‌آلودگی می‌کاهد. همچنین، برخی پروژه‌ها مربوط به بعد از وقوع سانحه می‌شود؛ اینکه سیستمی در خودرو کار گذاشته شده است که پس از وقوع حادثه اطلاعات تکمیلی را به پلیس راه اورژانس مخابره کند تا رسیدگی با سرعت بیشتری انجام شود. در میان کشورهای دنیا، آمریکا و کشورهای اروپایی پیشروترین کشورها در بحث حمل‌ونقل هوشمند هستند که امریکا با طرح معماری جهانی خود بیش از ۱۵۰ سامانه حمل‌ونقل خود را در حوزه‌های مختلف نظیر مدیریت ترافیک حمل‌ونقل عمومی و تجاری و توزیع و پخش معرفی کرد. در این طرح تمامی این بخش‌ها را در بستری هوشمند برای کاربران تعریف کرد و بر همین مبنا در معاونت علمی، با بررسی این الگوها تلاش شد، سامانه‌ای برای گذر از مرزهای کشور بدون توقف برای حمل‌ونقل تجاری بین‌المللی طراحی شود، اما راه‌اندازی این نوع حمل‌ونقل به‌لحاظ امنیتی برای کشور ما امکان‌پذیر نبود، چرا که شاید برخی الزامات مهم‌تر که مربوط به امنیت و سیاست‌گذاری در این عرصه می‌شود، نگذارد که حمل‌ونقل هوشمند در همه ابعاد در کشور عملیاتی و پیاده‌سازی شود، چرا که باتوجه به شرایط فعلی کشور، اجازه شفاف‌سازی در همه ابعاد از سوی دستگاه‌ها بالادستی داده نمی‌شود. در واقع، الزامات امنیتی یکی از دست‌اندازهای توسعه حمل‌ونقل هوشمند است که برای پیشگیری از رخدادهای نامطلوب احتمالی ناگزیر به تبعیت از آن هستیم. در برخی موارد هم زیرساخت موجود اجازه پیاده‌سازی برخی رویکردهای هوشمندسازی را نمی‌دهد، نظیر ارتباط خودرو با خودرو یا خودرو با زیرساخت که در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته راه افتاده است. اهمیت طرح‌های هوشمندسازی آنجایی است که بیشتر باتوجه به تقاضا و نیازهای عمومی طراحی شده‌اند و شرکت‌ها در تلاش هستند تا امکاناتی را ارائه دهند که به‌طورقطع می‌دانند در کشور عملیاتی می‌شوند و با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و حمایت‌های دولتی امکان‌پذیر است. برای مثال، درباره ایجاد حمل‌ونقل اشتراکی برخی شرکت‌های دانش‌بنیان توانستند خودشان خطوطی از حمل‌ونقل به‌صورت جداگانه در قالب سرویس عمومی هوشمند ایجاد کنند. برخی شرکت‌های دانش‌بنیان خدمات حمل‌ونقل هوشمند را برای حمل‌ونقل بار جاده‌ای راه‌اندازی کردند. در همین راستا، برخی شرکت‌های حمل‌ونقل سنتی دست‌اندازهایی را در راه توسعه این شرکت‌ها ایجاد کردند، اما معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری با حمایت همه‌جانبه باعث پیشرفت توسعه قابل‌قبول این شرکت‌ها تا به امروز شده است و روزانه 7 هزار بار در بستر حمل‌ونقل هوشمند لجستیکی جابه‌جا می‌شود. در کنار آن، موضوع رگولاتوری‌بار در بحث حمل‌ونقل هوشمند تعریف شد. در این مسیر یک سیستم یکپارچه با کد یکتا اطلاعات بار و راننده در اختیار کاربران قرار داده می‌شود و این سامانه با حمایت معاونت علمی در حال توسعه و گسترش است. پهپاد هوشمند پلیس هم از دیگر امکاناتی است که موجب پیشگیری جدی از تخلفات می‌شود.