همواره صادرات نفت ایران طی سال‌های گذشته کاهشی بوده و روند خوبی نداشته است. بخشی از این کاهش در تولید نفت ناشی از تحریم‌ها است و بخشی دیگر نیز، ناشی از عدم‌سرمایه‌گذاری و فرسودگی زیرساخت‌ها است. افزایشی که وزیر نفت از آن صحبت می‌کند، احتمالا به نسبت ماه‌های گذشته بوده

 است.

وقتی سرمایه‌گذاری انجام نمی‌گیرد، زیرساخت‌ها فرسوده  و تولید نفت دچار مشکل می‌شود و صادرات کاهش می‌یابد. وقتی صادرات کاهش یابد، سهم شرکت ملی نفت از درآمدهای نفتی کم می‌شود و نمی‌تواند سرمایه‌گذاری مناسبی در صنایع نفت و گاز داشته باشد.  افزایش میزان تولید ارتباطی با صادرات ندارد، گرفتاری بخش صادرات مسئله تحریم‌ها است، اگر تحریم‌ها نبود، قطعا توانایی افزایش چندین برابری صادرات وجود داشت.  علت عدم‌صادرات نفت موضوع تولید نیست، افزایش تولید امری مهم و ضروری است، اما برای افزایش صادرات نیازمند رفع تحریم‌ها هستیم، بی‌شک تولید بالاتر لازم است، اما کافی نیست.

اگر تحریم‌ها برداشته شود، در زمانی کوتاه میزان صادرات نیز افزایش می‌یابد، افزایش ظرفیت تولید در کشور بستگی به‌میزان سرمایه‌گذاری در این بخش است، موضوع افزایش تولید زمانبر خواهد بود، اینکه از چه زمانی استارت برنامه‌های افزایش تولید نیز رقم خورده است، در این موضوع اهمیت دارد.

اکنون در شرایطی نیستیم که بتوانیم سرمایه‌گذاری زیادی را در این بخش داشته باشیم، از نظر مالی با مشکلاتی مواجهیم، در حوزه تکنولوژی نیز برای ورود تجهیزات مشکلاتی وجود دارد. کمابیش ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه برای صنعت نفت و گاز نیاز است تا کمیت بیشتری را داشته باشیم و از کاهش تولید نیز جلوگیری شود. بخش خصوصی داخلی با مشکلات مالی مواجه است و قوی نیست، حتی در تولیدات غیرنفتی نیز، شاهد این مسئله هستیم که باید مشوق‌هایی برای جذب آنها قرار داده شود، سرمایه‌گذار خارجی نیز به‌دلیل تحریم‌ها امکان ورود به این حوزه را نخواهد داشت و در این شرایط، افزایش تولید سخت‌تر خواهد بود.