به گزارش روابط‌عمومی شرکت فولاد مبارکه، هادی نباتی‌نژاد، مدیر روابط‌عمومی این شرکت فولادی گفت: شبه‌پارادایم‌های سنتی تنها با مرور صورت‌وضعیت‌ها و سیاهه منابع و مخارج، به‌نوعی امضاکننده اسناد مالی اقلام وارداتی می‌شدند و حتی گاه در سطح کارشناسی با مرتبط کردن زیرساخت‌های توسعه زنجیره فولاد یا هر صنعت دیگر با آنچه خودکفایی، ممنوعیت واردات یا انحصارِ رقابت‌ناپذیر تعرفه‌ای خوانده می‌شود، نقدهای همه‌پسندی به حامیان توسعه فرآیندی در زنجیره‌های صنعتی وارد می‌کردند.

با این‌همه، تحریم‌ها همچون ضربه‌ای هوشیارکننده بر پیکر مدیریت سنتی، توفیقی اجباری را نصیب صنعت کشور و به‌ویژه صنایع فولادی کرد. حالا دیگر کلیدواژه‌هایی مانند سرمایه‌گذاری در زنجیره فولاد، تأمین پایدار مواد اولیه، ایجاد ارزش‌افزوده یا ارزش‌آفرینی خلاقانه در جهت خلق ثروت، جای ارقام و اعداد در سامانه‌های حسابداری سنتی را گرفته‌اند و دیگر کمتر می‌توان کسی را پیدا کرد که نام زنجیره فولاد یا زنجیره معدن تا مصرف را نشنیده باشد. 

وی افزود: تقاضا برای سرمایه‌گذاری در حلقه‌های گوناگون زنجیره فولاد برخلاف سال‌های گذشته رشد قابل‌توجهی داشته تا جایی‌که بخش بزرگی از بار توسعه صنعتی کشور به‌تنهایی بر دوش صنایع فولادی قرارگرفته است. با این‌حال، ثمره چنین رشدی چیست و کجاست؟

نباتی‌نژاد خاطرنشان کرد: افزایش اشتغال مولد به‌واسطه امکان تولید کالا با ارزش‌افزوده بیشتر را می‌شود از جمله نتایج اولیه توسعه زنجیره فولاد در کشور خواند اما مهم‌تر از آن به‌کارگیری دانش فنی در سطح گسترده از سوی شرکت‌های بخش خصوصی است که توانسته انباشت دانش آکادمیک در میان نخبگان و تحصیلکردگان رشته‌های صنعتی را وارد میدان و ظرفیت‌های بالقوه آنها را بالفعل کند. از سوی دیگر، با توجه به رقابت تنگاتنگی که در مارکت جهانی فولاد برای افزایش مزیت‌های نسبی هر کدام از حوزه‌های جغرافیایی یا اقتصادی تولیدکننده و مصرف‌کننده فولاد و محصولات منتج از آن وجود دارد، ورود ایران به‌مثابه یکی از بازیگران نوپا در زنجیره جهانی تأمین فولاد، توانسته جایگاه تجاری و توانایی کشور در حوزه‌هایی همچون تولید کالاهای واسطه‌ای فولاد برای صنایع پایین‌دست یا صدور خدمات فنی‌مهندسی در حوزه فولاد را گسترش دهد و به‌نوعی با تقویت اهرم برندینگ ایرانی، زمینه پایداری توسعه درون‌زا را به‌وجود آورد.

وی گفت: به‌عبارت‌دیگر، اگرچه سایه تحریم بر سر توسعه داخلی، سنگینی فزاینده‌ای را اعمال کرد اما افق تازه‌ای را گشود که از قضا زمینه شکل‌گیری پارادایم‌های نوین مدیریتی و تلاش برای‌گذار از مدیریت سنتی به‌سوی مدیریت نوآور و فناوری‌محور در کشور را فراهم کرد؛ پس نباید از یاد برد اگرچه در برخی موارد استانداردهای سخت‌گیرانه زیست‌محیطی یا لزوم رعایت اصول حاکم بر بروکراسی باعث شده مسیر تکمیل زنجیره فولاد با سختی‌هایی مواجه شود اما مزیت‌های مترتب بر توسعه این زنجیره آن‌چنان غالب است که انگیزه و توان برای هموار کردن این مسیر را دوچندان می‌کند. 

حالا دیگر جایی برای شوخی با مفاهیم توسعه پایدار باقی نمانده است. جمعِ تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان کشور بر سر لزوم حرکت در مسیر توسعه پایدار زنجیره فولاد و توجه همه‌جانبه به ارکان و اجزای این زنجیره دیدگاه مشترکی دارند؛ اشتراک نظری که می‌تواند در عمل با سرایت به دیگر حوزه‌های اقتصادی، الگوی رشد مبتنی بر پارادایم‌های توسعه پایدار را رقم بزند.