نیروی انسانی متخصص و کارآمد نیازی است که هر سازمانی در هر کجای دنیا به آن محتاج است. هر سازمانی برای نیل  به اهداف خود نیازمند یک استراتژی مختص برای تامین و تربیت نیروی انسانی مذکور است. از میان همه‌ عواملی که در جامعه یا سازمان وجود دارد، انسان به‌عنوان نیروی انسانی در درجه اول اهمیت قرار می‌گیرد. فقدان هریک از اجزاء سازمان مثل تکنولوژی و منابع مالی قابل ترمیم و جبران است ولی فقدان انسان قابل جبران نیست و یا حداقل در زمانی کوتاه جبران‌ناپذیر نیست. برای دسترسی به چنین عنصر مهمی توجه به آموزش دوچندان می‌شود و راهی جز اینکه با روش‌های نوین آموزش چه در درون سازمان‌ها و چه از طریق دانشگاه‌ها  و مراکز آموزشی بتوان به این مهم دست یافت، وجود ندارد.

 مدیریت رسانه چیست؟

 زیر مجموعه گروه علوم ارتباطات اجتماعی و  محصول تخصصی شدن رشته مدیریت و یک علم میان رشته‌ای است. نبود تعریفی دقیق و مشخص با توجه به ماهیت و چیستی مدیریت رسانه باعث شده که شناخت جنبه‌های کامل این رشته مشکل و مبهم باشد.

سازمان‌های رسانه‌ای

آشنایی با ماهیت سازمان‌های رسانه‌ای و  شناخت ویژگی‌های آن ما را در درک این نکته که چرا مدیریت رسانه‌ای مدیریتی متفاوت بوده و می‌بایست به‌عنوان حرفه رشته مستقل به آن نگریسته شود، یاری می‌رساند. برای شناخت سازمان‌های رسانه‌ای می‌توان از دو جنبه آنها را بررسی کرد یکی از جنبه نوع مالکیت و وضعیت حقوقی رسانه‌ها و دیگری از حیث تمایزات و  ویژگی‌ها و  خصوصیات این سازمان‌ها در مقایسه با سایر سازمان‌ها و در ایران حتی فارغ‌التحصیلان رشته مدیریت رسانه خودشان نمی‌دانند چگونه باید عمل کنند. سازمان‌های رسانه‌ای از حیث نوع مالکیت و وضعیت حقوقی عمدتا به ۳ دسته تقسیم می‌شوند.

الف: سازمان‌های رسانه‌ای دولتی  ب - سازمان‌های رسانه‌ای عمومی یا ملی  ج- سازمان‌های رسانه‌ای خصوصی یا تجاری

سازمان‌های رسانه‌ای دولتی: در چنین سازمان‌هایی دولت کلیه فعالیت‌های وسایل ارتباطی و مدیریت سیستم را از نظر سیاسی و مالی در کنترل شدید خود دارد و همین باعث جلوگیری از انتشار نظریات و مشکلات جامعه با توجیه حفظ منافع  ملی می‌شود.

سازمان‌های رسانه‌ای عمومی یا ملی:  این سازمان‌ها ضمن دریافت کمک‌های حکومتی و دولتی هزینه‌های خود را از محل پرداخت‌های عمومی حق اشتراک مردمی تامین می‌کنند و دولت در حد نظارت با آنها ارتباط دارد و باید به نهادهای ملی و مردمی نیز پاسخگو باشند.

سازمان‌های رسانه‌ای خصوصی یا تجاری: سازمان‌هایی هستند که ضمن تبعیت از مقررات عمومی هزینه‌های آنها از محل درآمدهای اختصصاصی نظیر اشتراک، حمایت تجاری، فروش محصولات و خدمات و آگهی‌های بازرگانی تامین می‌شود و تابع قانون تجارت کشور هستند. یعنی مالکیت اولی دولتی، مالکیت دومی عموم مردم و سومی به اشخاص حقیقی خصوصی تعلق دارد.نبود یک نگاه و رویکرد میان رشته‌ای به مدیریت رسانه، نبود تعریف مشخصی از مدیریت رسانه، نبود دانش و اطلاعات انباشته در این زمینه و  مواردی از این دست باعث وجود این تفاوت‌ها در رشته مذکور می‌شود و این موضوع نشان می‌دهد که صاحب نظران باید با بحث‌ها و نظرات  خود به یک نگاهی میان رشته‌ای و مشترک دست یابند  تا برای یک برنامه مفید و یک دست در این رشته ایجاد شود. در حال حاضر در ایران دانشگاه‌های علامه طباطبایی، آزاد اسلامی، تهران و دانشکده صداوسیما رشته مدیریت رسانه داشته و دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا را نیز برگزار می‌کنند.