سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران «ایمیدرو» در حالی که سال‌های گذشته نقش مهمی در توسعه بخش معدن و راه‌اندازی واحدهای صنایع معدنی داشت، در یک تا 2 سال اخیر روی دور باطلی قرار گرفته که نه‌تنها نتایج مثبت چندانی به‌همراه نداشت، بلکه کار این سازمان را هم به تحقیق و تفحص محلی از عمکرد خود رساند؛ تحقیق و تفحصی که علاوه بر ایمیدرو، شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران (ایمپاسکو) را نشانه گرفته است. کارنامه نه‌چندان پربار وجیه‌اله جعفری نشان می‌دهد با همین فرمان نمی‌توان چندان به تکرار روزهای درخشان ایمیدرو امیدوار بود.

به‌گزارش صمت بهره‌برداری از ذخایر معدنی باتوجه به قرارگیری معادن در مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته، منجر به توسعه هرچه بیشتر در حوزه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌شود.

وجود سازمانی همچون توسعه و نوسازی معادن و صنایع ایران یعنی ایمیدرو به‌عنوان بازوی اجرایی وزارت صنعت، معدن و تجارت باعث می‌شود تا توسعه در این بخش سرعت یافته و مشکلات و موانع از مسیر برداشته شود. برخی طرح‌های توسعه‌ای با مشارکت ایمیدرو اجرا و سپس واگذار شود، همچنین، این سازمان در واگذاری پهنه‌های معدنی و... می‌تواند نقش مهمی برعهده داشته باشد.

۱۷ آذر ۹۹ و در دولت دوازدهم، وجیه‌اله جعفری با حکم وزیر وقت صنعت، معدن و تجارت از شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران (ایمپاسکو) به ایمیدرو آمد و غریب‌پور، رئیس وقت هیات عامل جای خود را به وی داد.

نگاهی به عملکرد گذشته ایمیدرو و همچنین کارنامه جعفری نشان می‌داد که فردی با تفکر معدنی سکان هدایت ایمیدرو را برعهده گرفته است و باید منتظر اتفاقات مثبت در این سازمان بود.

اما حالا نگاهی به عملکرد جعفری در ایمیدرو نشان می‌دهد که وی مهر پایان بر دوران درخشان ایمیدرو زده و تنها به برگزاری برخی نشست‌ها و تاکید بر موضوعات همیشگی بسنده کرده است.

اما اتفاق مهم‌تر در دوران جعفری، کلید خوردن تحقیق و تفحص از ایمیدرو است که یک سر آن به مدیریت جعفری بازمی‌گردد. نخستین محور این تحقیق و تفحص، رسیدگی به عملکرد ایمیدرو و شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران است که جعفری در هر 2 مجموعه عهده‌دار بالاترین مسئولیت بوده است و باید درباره اقدامات خود پاسخگو باشد.

یکی از موضوعاتی که گریبانگیر مدیریت جعفری شده، بحث واگذاری‌های انجام گرفته و شرایط آنها است. جالب است که در ابتدای مطرح شدن انتقادات در این‌باره، جعفری آنها را انکار کرد،اما پس از مدتی وی به برخی کاستی‌ها در روش‌های واگذاری‌های انجام‌گرفته اشاره کرد.

یکی از موضوعات در این بین واگذاری معدن و کارخانه نفلین سینیت کلیبر است که سالار باوند از مدیران سابق ایمیدرو معتقد است: در این واگذاری سرمایه‌گذار آورده خاصی نداشته و در ادامه هم سرمایه‌گذاری چندانی نداشته است.

آن‌طور که بررسی برخی طرح‌های دیگر نشان می‌دهد، آقای جعفری چندان به اهلیت سرمایه‌گذار توجه نداشته و به احتمال زیاد واگذاری‌ها براساس روابط‌ شکل گرفته است، البته، بخشی دیگر از این واگذاری‌ها براساس سیاستی دیگر رقم خورد، یعنی مدیریت دولت را چندان توانمند ندانسته و تاکید بر واگذاری آن به افراد دیگر داشته باشند.

اما اشکال دیگر را باید در نحوه انتصابات افراد مشاهده کرد که این موضوع هم یکی از بندهای مهم تحقیق و تفحص است. این در حالی است که با جدی شدن موضوع تحقیق و تفحص جعفری با تغییر مدیرعامل شرکت تهیه و تولید مواد معدنی سعی بر آرام کردن فضای موجود کرد.

اما همان‌طور که محورهای موجود در تحقیق و تفحص نشان می‌دهد، جعفری باید درباره موارد موجود در شرکت تهیه و تولید پاسخگو باشد.

از موضوع تحقیق و تفحص و واگذاری‌های انجام‌گرفته که بگذریم، نگاهی به عملکرد جعفری در مدتی که عهده‌دار ریاست هیات‌عامل ایمیدرو شده است، نشان می‌دهد که وی تا حدودی به بهره‌برداری از طرح‌هایی که پیش از وی کلید خورده بسنده کرده و به صحبت در مراسم افتتاحیه پرداخته است.

جالب است که جعفری در سخنرانی‌های خود تنها به آمارهای همیشگی بسنده کرده است. به‌عنوان مثال، در نخستین همایش بوکسیت، آلومینا، آلومینیوم و توسعه پایدار به ارائه آمار از وضعیت زنجیره ارزش فولاد پرداخت. این در حالی است که صنعت آلومینیوم کشور در بحث تامین مواد اولیه با مشکل مواجه است و شاید بهتر بود از راهکارهای در دستور کار برای تامین مواد اولیه صحبت می‌شد.

اما موضوع دیگر، تاکید بر طرح احیای معادن و کوچک و متوسط‌مقیاس است. نگاهی به صحبت‌های جعفری نشان می‌دهد، از زمانی که وی عهده‎‌دار مسئولیت در سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران شده، بخش عمده‌ای از تمرکز خود را بر موضوعی گذاشته است که در دوره حضورش در شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران (ایمپاسکو) دنبال می‌کرد، هرچند، احیای معادن کوچک و متوسط یکی از موضوعات مهم در بخش معدن است، اما آیا طرح‌های مهم دیگری نباید از سوی ایمیدرو دنبال شود.

آیا ایمیدرو نباید در بحث تسهیل ورود سرمایه‌گذار خارجی وارد رایزنی‌های جدید شده و ارتباط با کشورهای دیگر را توسعه دهد. هرچند در دوران پسابرجام، رفت‌وآمد کشورهای خارجی به ایمیدرو و برگزاری جلسات متفاوت افزایش یافت، اما در شرایط تحریمی هم می‌توان با برخی کشورهای معدنی وارد همکاری شد. شاید بهتر باشد جعفری درباره این اقدامات هم صحبت کند.

اما انتقاد دیگری که بر عملکرد ایمیدرو وارد می‌شود، رسانه‌ای بودن رئیس هیات عامل است. جعفری پس از یک سال و چند ماه و با فشار بسیاری از رسانه‌ها در خرداد امسال نشستی با خبرنگاران برگزار کرد، اما سوال این است که آیا تعامل حداکثری با رسانه نمی‌تواند بر حل مشکلات و رفع برخی شبهات اثرگذار باشد؟ آیا تیم رسانه‌ای و روابط‌عمومی ایمیدرو در این مدت با نگاهی تخصصی و بدون در نظر گرفتن روابط این تعامل را حفظ کرده‌اند یا با انتخاب سفارشی رسانه‌ها به بازنشر خبرهای تولیدی خود از نشست‌ها و آمارهای منتشرشده از تولید بسنده کرده‌اند.