یکی از موضوع‌های بسیار حیاتی برای تولیدکنندگان، ثبات قوانین است، چراکه در بستر ثبات قوانین تولیدکننده وضعیت و هدف خود را در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت و بلندمدت به‌درستی تعریف خواهد کرد.
در غیر این صورت، نبود ثبات قوانین به ضرر تولید و تولیدکننده خواهد شد. در صورت نبود ثبات قوانین تولیدکننده امکان پیش‌بینی و برنامه‌ریزی در کارها و برنامه‌هایش را از دست می‌دهد.
در شرایطی که قوانین مدام تغییر کند، تولیدکننده نیز دچار سردرگمی‌های بسیاری می‌شود، به‌ویژه برای صنایع سنگین مانند فولاد یا آلومینیوم که فرآیند تولید در این صنایع به یک فرآیند زمانبری نیاز دارد و در طول زمان خاص تولید نهایی به ثمر خواهد نشست که اگر بستر لازم برای این کار وجود نداشته باشد، واحدهای فعال د ر این عرصه بسیار متحمل ضرر خواهند شد.
حال اگر قوانینی که وضع می‌شود، متناقض باشد، وضعیت تولیدکننده وخیم‌تر نیز خواهد بود.
براساس برنامه شرکت‌ها، تولیدکنندگان به‌طورمعمول در یک بازه زمانی یک‌ساله باید برنامه‌ریزی داشته باشند و این امر به یقین نیازمند ثبات قوانین نیاز دارند.
در کل قوانین هر اندازه، ثبات لازم را داشته باشند، به سود تولیدکننده و روال تولید خواهد بود تا براساس آن برنامه‌های خود را به پیش ببرد.
امیرحسین بابایی - فعال حوزه آلومینیوم