برگردان: ثمن رحیمیراد: چند سال پیش و بهدنبال آلودگی هوای نقاط گوناگون چین بهویژه پکن این کشور از تصمیم خود برای رویارویی با این چالش همهگیر خبر داد.
در همین راستا تعطیل کردن معادن زغالسنگ و کاهش تولید برق با سوخت این کانی پرانرژی از جمله اقدامهایی بود که دولت این کشور وعدههای بسیاری درباره آن داد. با این حال گزارشهای بینالمللی حکایت از آن دارد که زغالسنگ همچنان در چین میسوزد و به آلایندگی هوا اضافه
میکند. به گزارش صمت به نقل از ماینینگ، کمتر از ۴ سال پیش بود که چین از تصمیم خود بر محدود کردن استفاده از زغالسنگ خبر داد همان زمان که آوازه آلودگی هوا پکن عالمگیر شده بود. این غول آسیایی بهدنبال تحقق این هدف بیش از ۱۰۰ پروژه را که سوخت آنها از زغالسنگ تامین میشد، تعطیل کرد، حالا اما پژوهشهای جدید نشان میدهد که این کشور در جایگاه بزرگترین انتشاردهنده گازهای گلخانهای به جو همچنان از تمایل خود به کانی سیاه نکاسته است و زغالسنگ هنوز مهمترین منبع تامین انرژی این کشور بهشمار میآید. براساس آخرین گزارشی که از سوی سازمان دیدهبان جهانی انرژی (Global Energy Monitor) منتشر شده، میزان برقی که از سوخت زغالسنگ در چین تولید میشود، به اندازه برقی است که کل اتحادیه اروپا با سوزاندن این کانی تولید میکند و مقدار آن به رقمی برابر با ۱۴۹ گیگاوات میرسد. این در حالی است که سهم زغالسنگ از مجموع منابع انرژی این کشور از ۶۸درصد در سال ۲۰۱۲ میلادی (۱۴۰۱ خورشیدی) به ۵۹ درصد در سال گذشته (۲۰۱۸) میلادی کاهش پیدا کرده بود، اما چین برای پاسخگویی به تقاضای داخلی به برقی در جایگاه کشوری که دومین اقتصاد بزرگ جهان را در خود جای داده است، ناگزیر شده در ۹ ماه نخست امسال میلادی (اواسط دی ۱۳۹۷ تا اواسط مهر ۱۳۹۷ خورشیدی) استخراج ۴۰ معدن جدید زغالسنگ را ازسر
بگیرد. سال گذشته چین ۲۵.۵ گیگاوات برق زغالسنگی به شبکه برقی خود اضافه کرد، این در حالی است که در سایر نقاط جهان تولید برق زغالسنگی ۲.۸ گیگاوات کاهش داشت و این کاهش از آن رو اتفاق افتاد که شمار نیروگاههای زغالسنگی تعطیل شده در جهان بیشتر از شمار نیروگاههایی بودند که ساخته شدند. کریستین شیرِر یکی از نویسندگان گزارش دیدهبان جهانی انرژی است. او میگوید: بنا بر نظر دانشمندان فعال در عرصه آب و هوا، جهان برای اینکه بتواند به تعهدات خود در توافق پاریس متعهد باشد باید میزان انرژی را که درحالحاضر از کانی سیاه تامین میکند تا سال ۲۰۳۰ میلادی (۱۴۰۹ خورشیدی) تا ۷۰درصد کاهش دهد. در چنین شرایطی اقدام چین برای اضافه کردن ظرفیت انرژی زغالسنگ در رویارویی با این توافق قرار دارد و چشمانداز آبوهوایی جهان را تیرهوتار میکند. در همین حال در ماههای آخر سال گذشته میلادی، بهای تولید زغالسنگ در چین، حدود ۱۰ درصد رشد کرد و این کشور میزان تولید خود در این سال را نسبت به همین بازه زمانی از سال گذشته بیش از ۵ درصد افزایش داده بود. این اقدام چین در شرایطی انجام میشود که غولهای معدنی جهان اقدام به کاهش یا حذف تولید زغالسنگ کردهاند. از جمله آنها شرکت استرالیایی ریوتینتو دومین شرکت بزرگ معدنی جهان است که در سال گذشته (۲۰۱۸) میلادی زغالسنگ را بهطور کامل از مجموع محصولات خود خارج کرد و در همین راستا معدن زغالسنگ خود بهنام کِسترِل در استرالیا را به ارزش ۲.۲۵ میلیارد دلار فروخت. این اقدام در حالی از سوی ریوتینتو سرمیزند که زغالسنگ در کنار موادی مانند سنگآهن، بوکسیت، آلومینا، مس، طلا و... یکی از اصلیترین محصولات آن بهشمار میآمده است. داستان طرد زغالسنگ از سوی غولهای معدنی جهان تنها به ریوتینتو ختم نمیشود و بیاچپیبیلتون بزرگترین شرکت معدنی جهان و رقیب ریوتینتو نیز در ماه ژوئیه (تیر-مرداد) امسال در این مسیر گام برداشت و بخشی از داراییهای خود را که به استخراج زغال حرارتی در استرالیا و کلمبیا اختصاص داشت، تعطیل کرد. شرکت استرالیایی سوت۳۲ نیز دیگر غول استرالیایی است که بهتازگی عطای زغالسنگ را به لقای آن بخشیده است. این شرکت در نوامبر (آبان-آذر) سال گذشته داراییهای مرتبط با استخراج زغالسنگ حرارتی را به بهای ۶.۷۸ میلیون دلار
فروخت. هفته گذشته نیز شرکت آنگلوامریکن از تصمیم خود برای کاهش تولید زغالسنگ خبر داده بود. چشمانداز این شرکت برای تولید زغالسنگ تا ۲۰۲۱میلادی (۱۴۰۰ خورشیدی) ۳۰میلیون تن بود، رقمی که حالا به ۲۶میلیون تن کاهش پیدا کرده
است. گفتنی است زغالسنگ، سوخت اصلی مورد نیاز در جهان برای تولید برق بهشمار میرود و چین بهعنوان بزرگترین تولیدکننده و مصرفکننده این ماده در جهان شناخته میشود.