روند رو به رشد جمعیت کره زمین در ۵۰ سال اخیر به‌گونه‌ای جهش یافته که حفظ و حراست از منابع «سیاره مادر» به‌عنوان یکی از چالش‌های اساسی در مجامع بین‌المللی مطرح شده است.
برنامه‌های آمایشی در اروپا از سال‌های پایانی دهه ۸۰ میلادی وارد سیاستگذاری‌های کلان دولت‌های عضو اتحادیه شد، زیرا برخی بحران‌های زیست‌محیطی از جمله آلودگی و رژیم توزیع منابع طبیعی به‌گونه‌ای بود که دولت‌ها مجبور به طراحی مدل‌هایی برای حل این نابرابری اقلیمی با اجرای برنامه‌ای که در راستای توسعه کشورها بود، شدند.
بحران مسکن یکی از معضلات اصلی دولت‌های عضو اتحادیه اروپا به‌شمار می‌رود که در سال‌های اخیر از سوی کشورهای با اقتصادهای ضعیف‌تر به سمت غول‌های اقتصادی قاره سبز حرکت کرده و گریبان آنها را نیز گرفته است.
مسئله تامین اجتماعی و سیستم‌های رفاهی در جهان از اواسط دهه ۷۰ میلادی در ساختارهای اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته غربی به‌عنوان یک اصل غیرقابل انکار پذیرفته‌شده است.
توزیع ثروت در بین اقشار مختلف جامعه مبحثی است که از ابتدای دهه ۸۰ میلادی در بین دولت‌های اروپایی مطرح شد و همین موضوع نیز زمینه را برای حرکت برخی کشورها به سمت اجرای سیاست‌های رفاهی و کاهش فاصله بین فقیر و غنی شد.
با نگاهی به آمار و ارقام مربوط به گردش مالی تعاونی‌ها در سال ۲۰۲۰ متوجه می‌شویم که امریکا، فرانسه، آلمان، ژاپن و هلند، ۵ کشور برتر در زمینه گردش مالی بخش‌های اشتراکی یا همان تعاونی‌ها هستند، کشورهایی مانند نیوزلند، سوئد و استرالیا نیز به ترتیب در رده‌های هجدهم، نوزدهم و بیستم قرار دارند.