هر محصولی که در اختیار انسان قرار می‌گیرد، حاصل ترکیب مشخصی از مواد اولیه، فناوری، سرمایه و انرژی است. محصولات موردنیاز بشر، علاوه بر اینکه در داخل مرزهای جغرافیایی‌شان تولید، توزیع و مصرف می‌شود در یک بازار بین‌المللی نیز مورد معامله قرار می‌گیرد و محصولات گوناگونی از گوشه و کنار دنیا به نقاط دوردست صادر می‌شود. در اقتصاد بین‌الملل این روند می‌تواند به توسعه بینجامد و سطح تولید یک کشور را نیز حفظ کند.
این روزها بحث چین بسیار داغ شده است؛ هم در سطح بین‌المللی و هم در سطح داخلی! در سطح جهانی چین به آرامی در حال خارج شدن از نقش قبلی است و آماده برای تغییر براساس چرخه کندراتیف و هژمون. چرخه کندراتیف، از «دوره‌های طولانی» صحبت می‌کند که مشخص‌کننده رابطه انسان و محیط مادی‌اش در طول تاریخ است.
این روزها موج رو به افزایش گرانفروشی در جامعه نه‌تنها فشارهای کمرشکن و طاقت‌فرسایی را به اقشار آسیب‌پذیر جامعه و کاهش توان خرید آنها وارد کرده، بلکه بازار ملتهب و بیمار ناشی از آن، امنیت روانی جامعه را نیز در معرض خطر قرار داده است.
در گزارشی از وضعیت اقتصادی ایران و جهان که در آخرین نشست با شرایط کرونایی پارلمان بخش خصوصی (البته در مقطع زمانی قبل از همه‌گیری شدن ۲۵ میلیونی) بحث مهمی در زمینه رشد اقتصادی با نفت و بدون نفت مطرح و در آن موارد عدیده‌ای از ناشناخته‌های وضعیت اقتصادی ایران و نیز جهان مطرح شد.
در شرایطی که التهابات بازار ارز روند سینوسی از افزایش و کاهش نرخ را تجربه می‌کند، در بازار داخلی این امر فقط به افزایش نرخ کالا و خدمات منجر شده و همین موضوع علاوه بر نگرانی جامعه، نتایج عملکرد و فعالیت دولت در حمایت توامان از جریان تولید و مصرف را با چالش مواجه کرده است. ۶ ماه از ورود کرونا به کشور می‌گذرد و تحریم نیز وارد دومین سال خود می‌شود.