حمایت از دولت وظیفه همه ماست؛ وظیفه رسانه‌هاست، وظیفه تک‌تک مردمی است که در یک سرزمین زندگی می‌کنند؛ چه به آن دولت رأی داده باشند و چه نداده باشند.

جهان امروز، جهان تخصص است، روزگار نشریات عمومی به سرآمده است، مردم در دنیای مجازی به اندازه کافی خبرهای عمومی را می‌شنوند و می‌خوانند، یکی از راه‌های ماندگاری رسانه‌های مکتوب، تخصصی شدن آنهاست.

جهان امروز، جهان تخصص است، روزگار نشریات عمومی به سر آمده است، مردم در دنیای مجازی به اندازه کافی خبرهای عمومی را می‌شنوند و می‌خوانند.

تهیه خبر و جایگاه خبرنامه یکی از مشکلات و آفت‌هایی است که همیشه گریبان‌گیر روابط عمومی سازمان‌ها در ارتباط با رسانه‌ها است. مرتب از من پرسیده می‌شود که چه باید کرد؟

گاهی با دیدن یک تصویر زیبا از یک جزیره در اقیانوس آرام، یا کلبه‌ای در همین جنگل‌های شمال خودمان، یا تک‌اتاقی در کنار دریا، یا سایه‌بانی در یک بیابان، دلم هوای زندگی تنهایی می‌کند، شما چطور؟ اما بعد از خودم می‌پرسم، انسان تنها چه معنا و مفهومی دارد؟

پسر ملانصرالدین از او پرسید: پدر، فقر چند روز طول می‌کشد؟ملا گفت: ۴۰ روز پسرم. پسرش گفت: پس از ۴۰ روز ثروتمند می‌شویم؟ ملا پاسخ داد: نه پسرم، عادت می‌کنیم.

وقتی سی چهل سال از حضور مدیریت‌های کوتوله در سازمان‌های دولتی بی‌توجه عبور کردیم و حاضر نشدیم به حرف صدها منتقد، استاد دانشگاه و روزنامه‌نگار کمترین توجهی کنیم و هر کاری که فکر کردیم درست است را در مناسبات فامیلی و رفیق‌بازی انجام دادیم و پست‌ها را به‌سادگی بین خود تقسیم کردیم،

شاید اگر روزی بازار رقابت در هر جنس و تولیدی شکل بگیرد، اگر سازمان‌های خدمات خصوصی در بخش‌های گوناگون متعلق به دولت از قبیل بانک، بیمه، آب، برق، تلفن، پست، گاز، بنزین و رادیو و تلویزیون راه بیفتد، بی‌شک نگاه مدیریت‌ها از خودمحوری به افکار عمومی و پاسخگویی تغییر خواهد کرد.

در دو یادداشت شنبه‌های گذشته نوشتم چرا به روابط عمومی نیاز داریم و چرا روابط عمومی‌ها نباید به مخاطبان دروغ بگویند. در این یادداشت هم تلاش می‌کنم بخشی دیگر از مشکلات روابط عمومی‌ها را آسیب‌شناسی و طرح کنم.