گفتیم که CSR یعنی مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها (Corporate SocialResponsibility) حرف تازه‌ای در مدیریت کسب‌وکار بوده و خلاصه آن پاسخگویی به افکار عمومی است که باید بر مبنای صداقت و راستگویی شرکت‌ها با مشتریان عمل کند.
مسئولیت اجتماعی سازمان (Corporate Social Responsibility) به عنوان مسئولیت در قبال جامعه فعلی و آینده، افراد انسانی، محیط جغرافیایی و زندگی زیست‌محیطی تعریف شده است که سازمان یا شرکت‌ها در آن بدون هیچگونه اجبار حکومتی فعال هستند و از منافع موضوع، شرکت و مردم، هر دو طرف سود می‌برند.
همان‌طور که گفتیم مقوله مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها، مقوله‌ای اخلاقی و اخلاق‌مدار در کسب‌وکار است و تلاش می‌کند به جامعه، دید خوبی درباره کلیات فعالیت شرکت‌ها در مسائل زیست‌محیطی، رعایت حقوق شهروندان و جامعه و توسعه پایدار بدهد، به همین دلیل، تاکنون هزاران مقاله و کتاب و سخنرانی درباره این حوزه به زبان‌های گوناگون منتشر شده است.
مسئولیت اجتماعی سازمان‌ها و شرکت‌ها (CSR) تنها منحصر به فعالیت‌های مستقیم یک سازمان یا شرکت نیست، بلکه این مسئولیت به همه کارها و کسانی که به‌نوعی با آن شرکت یا سازمان در ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم هستند مربوط می‌شود و عملکرد شخص سوم هم به‌طور ناخودآگاه بر عملکرد شرکت تأثیر می‌گذارد؛
گفتیم که CSR یعنی مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها (Corporate Social Responsibility) مقوله‌ای جدید در مدیریت کسب‌وکار به‌شمار می‌رود و خلاصه آن پاسخگویی به افکار عمومی است. مهم‌ترین وجه CSR یا مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها و سازمان‌ها باید بر مبنای صداقت و راستگویی با مشتریان عمل کند.
سال‌هاست که عادت کرده‌ایم مسئولان محترم وزارت نیرو، نفت، ارتباطات و سایر سازمان‌ها هرروز تهدیدمان کنند که چنین و چنان می‌کنیم.
دکتر مهدی کرباسیان، رئیس هیات عامل سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران که همه عمر در حوزه مدیریتی به‌دنبال ایده‌ها و ابتکارهای نو و تأثیرگذار است، در بخشنامه‌ای از حدود ۲۰ شرکت، اداره، منطقه، طرح و پروژه زیرمجموعه خود خواسته که جایگاه مسئولیت اجتماعی خود را در قبال جامعه پیرامون مشخص کنند.
یکی از قصه‌هایی که مادرم زیر سقف آسمان و زمانی که چشم‌های‌مان دنبال ستاره بخت‌مان در بیکران هستی می‌گشت، تعریف می‌کرد، قصه پسربچه‌ای کم‌سن و سال بود که از فقر یا نادانی دست به تخم‌مرغ‌دزدی می‌زند.
«می‌گویند که در ایام قدیم و در زمان ماضی، دریکی از پاسگاههای ژاندارمری سابق، مأمور ژاندارمی خدمت می‌کرد که مشهور بود به سرجوخه جبّار، این سرجوخه جبار، مانند بسیاری از هم‌قطاران و همکاران خودش در آن روزگار، سواد درست حسابی نداشت ولی تا بخواهی کارآمد بود و در سراسر منطقه خدمت او، کسی را یارای نفس کشیدن نبود.
بعضی‌ها معتقدند روابط عمومی‌ها برای خدمت به مردم تشکیل نشده‌اند. البته فرضیه عجیبی است اما این گروه دلایلی هم دارند؛ می‌گویند اگر مهندسی معکوس را در نظر بگیریم، باید از خروجی به ورودی و فرآیند برسیم؛ یعنی اگر شما خروجی را مخاطب فرض کنید، باید بر اساس سلیقه مخاطب، دائم سازمان را از نو سازمان‌دهی و ورودی را متناسب با خواست مخاطب تعریف کنید. درحالی‌که ممکن است مخاطب مشکلات سازمان را نداند و با اهداف سازمانی آشنا نباشد.
