به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
سالی که گذشت، سالی عجیب در وقایع اتفاقیه روزگار ما بود؛ سالی که هنرمندان و اندیشمندان بزرگ این کشور بی‌صدا و باصدا رفتند؛ از جمشید مشایخی بزرگ تئاتر تا محمد مطیع بازیگر در غربت، از استاد حسین دهلوی موسیقیدان تا بهنام صفوی خواننده جوان، از حسین آهی شاعر

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
آقای رئیس‌جمهوری
دو نکته کم‌اهمیت برای جنابعالی دارم.
نخستین نکته این است که این آخرین یادداشت من خطاب به جنابعالی در سال ۱۳۹۸است.

من از ابتدای امسال و در شماره ۱۲۶۲ شنبه، ۱۷ فروردین با یادداشت «آقای رئیس‌جمهوری از چی

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
 آب را گل نکنیم
 در فرودست انگار کفتری می‌خورد آب
 یا که در بیشه‌ای دور سیره‌ای پر می‌شوید
 یا در آبادی کوزه‌ای پر می‌گردد

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود

کرونا آمده است. در ظاهر حکومت در ابتدا آن را جدی نگرفته است. بعد از آن دولت به میدان آمده و دائم اخطارهای لازم را اعلام می‌کند و می‌گوید جای نگرانی نیست اما باید توصیه‌های بهداشتی را جدی بگیریم.

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
مصرف‌کننده کیست؟
به‌نظر می‌رسد واژه مصرف‌کننده برای آقایان مسئول و یکی دو خانم دولت و حتی سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان و شرکت‌های بزرگ دولت و تولیدکنندگان دولتی و دست‌اندرکاران صنایع، معادن، تجارت، نفت، انرژی، مخابرات

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
یک بار به مهندس نعمت‌زاده وقتی که وزیر بودند عرض کردم، فرق بین دکترها به‌معنای پزشک با مهندسان در این است که دکترها می‌توانند اشتباهات خود را در خاک کنند و خطاهای پزشکی را به کمک همکاران دیگر در سازمان صنفی‌شان لاپوشانی کنند و کمتر محاکمه می‌شوند و از

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
آقای رئیس‌جمهوری، فرمودید که در انتخابات شرکت کنید و به نمایندگان محترم رای دهید، اما نفرمودید که به چه جور نماینده‌ای باید رای داد؟

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
۲۲ بهمن هر سال فرصتی است که به یاد آوریم چگونه در سال ۱۳۵۷، مردم ایران با اتحاد و همبستگی، صدای خویش را به گوش حاکمیت‌های ناشنوای جهان رساندند و استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی را فریاد زدند تا به حقوق بحق خود دست پیدا کنند.

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
بارها درباره پاسخگویی مسئولان در قبال مسئولیت اجتماعی‌شان و توجه به افکار عمومی نوشتیم و در هزاران یادداشت، منتقدان بارها فریاد زده‌اند که پاسخگویی وظیفه مسئولان است، اما متاسفانه بیشتر افراد به‌ویژه در زمان مسئولیت، گوشی برای شنیدن، چشمی برای دیدن و

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
جمله «امروز برو، فردا بیا» یکی از نتایج ابتدایی فرهنگ بروکراسی است که همیشه و در همه شرایط و در طول تاریخ نظام اداری، همه مراجعان را رنج داده و خواهد داد.

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود

آقای رئیس‌جمهوری
در این روزهای تلخ اجازه دهید با یک طنز تلخ فرنگی، ساخته و پرداخته ذهن خلاق ایرانی که در دنیای مجازی می‌چرخد، شروع کنم.

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود
ضرب‌المثل انگلیسی‌زبانی است که می‌گویند امریکایی‌ها بیشتر استفاده می‌کنند و از قول جان‌اف کندی، یکی از رئیسان‌جمهوری پیشین امریکا، بارها این جمله، این‌ور و آن‌ور به چاپ رسیده است.

به نام او که هر چه بخواهد همان می‌شود

در ابتدا سپاس و قدردانی خود را به‌عنوان یک شهروند برای ارائه فهرست بودجه و ایجاد دوباره سازمان برنامه اعلام می‌کنم و قدردان کسانی هستم که در شفاف‌سازی بودجه تلاش می‌کنند و گاهی فهرست‌های آنچنانی از اختصاص بودجه‌های مختلف به سازمان‌ها و نهادها و

به نام او که هرچه بخواهد همان می‌شود

می‌گویند شخصی برای نخستین بار یک کلم دید، نخستین برگش را کند، زیرش به برگ دیگری رسید و زیر آن برگ یک برگ دیگر و با خودش گفت:

به نام او که هرچه بخواهد همان می‌شود

استاندارد نبودن سوخت، نداشتن وسایل حمل‌ونقل عمومی به اندازه لازم و کافی، مشکلات ابزاری و مدیریتی مترو و اتوبوس و تاکسی، از بین بردن جنگل‌های شمال و مرکز و غرب و شرق کشور، تبدیل کردن درختان سبز به زغال به علت بالا رفتن مصرف،

حتما شما هم قطارهای زیادی را در زندگی‌تان دیده‌اید. قطارها وقتی به ایستگاه خود می‌رسند، سرعت‌شان کم و کمتر می‌شود تا در جای خود ثابت می‌ایستند.

موضوع ساده‌ای است؛ سال‌هاست که در سرزمین ما یک تفکر غلط مدیریتی رایج شده است؛ فکر می‌کنیم هر کس که یک روز در کلاس نهضت سوادآموزی شرکت کرد، می‌تواند در همان کلاس یا کلاسی مشابه، مدرس شود و تدریس کند.

امروزه بیمه یک ضرورت برای زندگی انسان‌ها به‌شمار می‌آید که آسیب‌های بی‌توجهی به آن جبران‌ناپذیر است. دولت‌ها باید بیمه را جدی بگیرند.

در دولت‌های قبل هم چند بار این داستان را نوشتم که می‌گویند در ایام قدیم و در زمان ماضی، در یکی از پاسگاه‌های ژاندارمری سابق، ژاندارمی خدمت می‌کرد که مشهور بود به سرجوخه جبّار.

قصه اول:
می‌گویند در زمان ناصرالدین شاه، روزی امیرکبیر که از حیف و میل سفره‌های خوراکِ درباری‌ها به تنگ آمده بود به شاه پیشنهاد کرد که برای یک روز آنچه رعیت می‌خورند را میل فرمایند.
شاه پرسید که مگر رعیت ما چه میل می‌کنند؟