برای درک اهمیت صنعت گردشگری کافی است به کشورهای همسایه ایران نگاهی بیندازیم. در نگاهی سطحی به اقتصاد گردشگری این کشورها مشاهده می‌کنیم با چه سعی و تلاشی در راستای توسعه زیرساخت‌های این صنعت گام برمی‌دارند و چه درآمدهای کلانی از این راه عاید کشورشان شده است. 

در برخی موارد ما تنها مشغول شعار دادن هستیم. گسترش صنعت توریسم نیز به شعاری مرسوم در بین مسئولان کشور تبدیل شده که در دوره‌های مختلف شنیده‌ایم و باز هم خواهیم شنید. این صنعت طرفداران و فعالان زیادی در سراسر کشور دارد؛ از همین رو شعارش هم می‌تواند برای مردم خوشایند باشد. 

البته اتفاقات مثبتی هم در صنعت گردشگری رخ داده که یکی از آنها تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارتخانه‌ای است که امروزه تحت عنوان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی می‌شناسیم، اما متاسفانه از روزی که کرونا در جهان شیوع یافته و کشورمان نیز درگیر این بیماری شده، شاهد عملکرد مناسبی ازسوی معاونت گردشگری این وزارتخانه نبوده‌ایم. 

نقدهای بسیار جدی را می‌توان به مسئولان وقت حوزه گردشگری وارد کرد که از جمله آنها حمایت نکردن از فعالان این صنعت در شرایطی است که کرونا کسب‌وکارشان را دچار زیان‌های سنگین کرده است. 

البته اخیرا شنیده شده وزیر میراث فرهنگی و گردشگری معاونت گردشگری را معرفی کرده و مدیری جدید به این سمت گمارده که اتفاق خوبی است. البته انتظار می‌رود تکلیف مناصب مختلف در این حوزه هرچه زودتر روشن شود، چون این صنعت شدیدا تحت فشار است. مشاغل زیادی که در عرصه توریسم به فعالیت می‌پردازند، در خطر حذف از بازار کار قرار گرفته‌اند و بسیاری نیز تعطیل یا ورشکسته شده‌اند. 

پس از برجام شاهد سیلی از گردشگران خارجی بودیم که ایران را به‌عنوان مقصد خود انتخاب کرده بودند، اما متاسفانه پس از وضع تحریم‌ها روند جذب گردشگر خارجی متوقف شد و شاهد کاهش چشمگیر ورود توریست خارجی به کشور بودیم. این شرایط با شیوع ویروس کرونا در کشور تشدید شد؛ به‌گونه‌ای که نه‌تنها دیگر خارجی‌ها وارد کشور ما نمی‌شدند بلکه حتی پدیده گردشگری داخلی هم عملا به یکباره متوقف شد. 

حال که دولت سیزدهم روی کار آمده باید باتوجه به تجربه برجام تلاش کند پس از رفع موانعی مانند کرونا و تسریع در روند واکسیناسیون، گردشگران خارجی برای سفر به ایران ترغیب شوند. اینکه ما دائم در رسانه‌ها، آمار و ارقام مربوط به ظرفیت‌های جذب توریست ایران را اعلام کنیم و شعار بدهیم دردی را دوا نمی‌کند. در اصل باید علاوه بر فراهم‌سازی زیرساخت‌ها درصدد تعامل با جهان برآمده و تلاش کنیم تا جای ممکن موانع را از سر راه برداریم. 

همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته شد میزان حمایت دولت از گردشگری در دورانی که کرونا بازار کسب‌وکارهای این حوزه را به‌کلی از بین برده، تقریبا صفر است. تسهیلات ناچیزی برای این حوزه تخصیص داده شد که حتی کفاف حقوق و دستمزد دو کارمند در ماه را هم نمی‌دهد، چه برسد به هزینه‌های سنگین هتلداری و... که باتوجه به تورم بالا در کشورمان با آهنگ بسیار تندی در حال رشد است. 

باتوجه به این مسئله انتظار می‌رود دولت سیزدهم اجرای سیاست‌هایی در زمینه تسریع واکسیناسیون و همچنین حمایت از فعالان این حوزه را در دستور کار قرار دهد تا روند بازگشایی هتل‌‌ها و مراکز اقامتی با سرعت بیشتری طی و از طرفی هم با انجام واکسیناسیون عمومی و حداکثری امکان سفر شهروندان ایرانی به مقاصد توریستی داخلی فراهم شود. 

مشکل اصلی ما در حال‌ حاضر نبود توریست خارجی نیست، بلکه لغو سفرهای داخلی نیز باعث شده در مناطق زیادی از کشور شاهد حذف ۱۰۰ درصدی پدیده توریسم داخلی باشیم و این موضوع برای کشوری مانند ایران که صنعت توریسم آن بر پایه جذب گردشگر داخلی بنا شده بسیار خطرناک است.