شرکت مدیریت سرمایه لگال‌ اند جنرال به این موضوع اشاره کرد که با روندهای کنونی نمی‌توان افزایش چشمگیری در تولید و عرضه فلزات صنعتی ایجاد کرد. بدون این فلزات نیز صفر کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای غیرممکن خواهد بود؛ هدفی که برای اقتصاد جهانی در سال ۲۰۵۰ تعیین شده و مورد توافق گرفته است.

در گزارشی که این صندوق سرمایه‌گذاری با همکاری شرکت معدنی بی‌اچ‌پی منتشر کرده، تخمین زده شده که میزان تقاضای جهانی مس تا ۳۰ سال آینده ۲ برابر خواهد شد. همچنین تقاضای جهانی برای نیکل در دوره مشابه ۴ برابر خواهد شد. بدون تولید این سطح از فلزات صنعتی، محدودسازی گازهای گلخانه‌ای به‌میزان توافق‌شده در پاریس امکان‌پذیر نخواهد بود و در نتیجه نمی‌توان میانگین دمای جهانی را در سطح پایین‌تر از ۱.۵ درجه نسبت به دوران پیش از صنعتی زمین نگه داشت.

نیک استنس‌بوری، رئیس واحد راهکارهای اقلیمی صندوق سرمایه‌گذاری لگال ‌اند جنرال که یکی از نویسندگان این گزارش نیز هست، مسئله را این‌گونه تشریح کرد: «چالش موجود ساده است: بدون رشد و اداره مسئولانه صنعت معدنکاری، امکان تغییر در سبد انرژی جهانی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای وجود نخواهد داشت». 

وی افزود: «اگر قرار است معادن منابع حیاتی و موردنیاز اضطراری جهان را تامین کنند، نیاز به توجه و اقبال سرمایه‌گذاران به بخش معدن است؛ نه آنکه آنها را از این حوزه ناامید کنیم».

این گزارش منجر به واکنش‌های بسیاری در حوزه معدن و فعالان و کارشناسان آن شد. برخی در اقدامی نادر با اطمینان از جایگاه و آینده معدنکاری سخن گفتند. برخی نیز به رهبری آژانس بین‌المللی انرژی درباره کمبود جهانی مس، نیکل، کبالت و سایر فلزها هشدار دارند؛ جز آنکه سرمایه‌گذاری در معادن کنونی و جدید افزایش یابد.

صندوق مدیریت سرمایه لگال‌ اند جنرال، مالک میزان اندکی از سهام بی‌اچ‌پی به‌میزان ۰.۷ درصد است. این صندوق در ابتدای سال میلادی و پس از آنکه شرکت معدنی تصمیم به تغییر ساختار سهام خود گرفت، میزان مالکیت سهامش را کاهش داد. با آنکه بخش معدن نقشی حیاتی در انقلاب انرژی و گذار به سبد انرژی سبز خواهد داشت، بسیاری از سرمایه‌گذاران و نهادهای دولتی ترجیح می‌دهند روی فناوری‌های پاک یا شرکت‌های تولید خودرو برقی سرمایه‌گذاری کنند، این در حالی است که بدون تامین فلزهای موردنیاز برای این انقلاب انرژی، سایر سرمایه‌گذاری‌ها نیز بیهوده به‌نظر می‌رسد.

یکی از دلایل کم‌توجهی به بخش معدن آن است که این حوزه (از زمان اکتشاف گرفته تا استخراج و تولید) به‌شدت آلاینده است و گازهای گلخانه‌ای زیادی در جو منتشر می‌کند. عوامل دیگری مانند اثرات زیست‌محیطی محلی و حوادث مرگباری مانند فاجعه شکست سد باطله‌های معدن برزیلی در سال ۲۰۱۹ در کاهش تمایل سرمایه‌گذاران نسبت به بخش معدن موثر بوده است.

مجموع این شرایط باعث شده بازدهی سهام شرکت‌های معدنی نیز چندان بالا نباشد. به‌عنوان مثال، بنا بر تخمین جی‌پی‌مورگان ارزش بی‌اچ‌پی به‌عنوان بزرگ‌ترین شرکت معدنی جهان فقط ۳.۶ برابر بدهی‌ها، حقوق صاحبان سهام، بهره، مالیات و استهلاک آن در سال جاری بوده، این در حالی است که ارزش برخی شرکت‌های فناوری جدید نسبت به بدهی‌ها و هزینه‌های‌شان نزدیک ۷.۵ تا ۸ برابر است.

صندوق مدیریت سرمایه بریتانیایی اشاره کرده سرمایه‌گذاران می‌توانند به ایفای دو نقش مختلف در حوزه معدنکاری بپردازند؛ یکی از نقش‌ها رونق‌بخشی به جریان سرمایه است تا میزان عرضه فلزات تبدیل به مانعی بر سر راه اهداف توافق پاریس در تغییرات اقلیمی نشود. در گزارش جدیدی از شرکت مشاوره محصولات اساسی وود مک‌کینزی بیان شده برای دستیابی به اهداف توافق پاریس نیاز به سرمایه‌گذاری جهانی ۲ تریلیون دلاری در بخش معدن است.

دومین نقشی که برای سرمایه‌گذاران بخش معدن در نظر گرفته شده، کمک به کاهش آلایندگی این صنعت است. آلایندگی فعالیت‌های معدنکاری جز بالا بودن، یک مشکل اساسی دیگر هم دارد و آن توزیع نامتناسب آلایندگی است؛ به این معنا که بین آلاینده‌ترین و پاک‌ترین شرکت‌های معدنی جهان از نظر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای تفاوت چشمگیری وجود دارد و چنین تفاوت عمیقی را به‌ندرت می‌توان در سایر بخش‌های اقتصادی جهان مشاهده کرد.

منبع: فایننشیال‌تایمز