اهدافی که بهفراموشی سپرده شد
هر بنگاه اقتصادی، چشم‌اندازی دارد که براساس آن برنامه‌ریزی می‌کند و ماموریت‌هایش مشخص می‌شود.
در اقتصاد، سهم صنعت 20 درصد بوده و سهم خودروسازی در صنعت نیز چنین عددی است؛ در نتیجه 4 تا 5 درصد تولید ناخالص ملی کشور در این صنعت اتفاق می‌افتد. در حال حاضر با توجه به شرایط موجود، شاخصی وجود ندارد که اقتصاد در 5 یا 10 سال آینده چه وضعیتی خواهد داشت.
شاید بخشی از ناامیدی جوانان کشور از آینده به همین موضوع برگردد؛ بنابراین وقتی نتوانیم برای اقتصاد چشم‌انداز روشنی ترسیم کنیم، برای صنعت هم همین موضوع صادق خواهد بود.
در صنعت خودرو به‌عنوان صنعتی پیشران، سال‌ها کار و افق 1404 ترسیم شد. هدف رسیدن به تیراژ سالانه 3 میلیون خودرو بود که تاکنون باید دست‌کم ۲.۵ آن محقق می‌شد؛ در حالی که سال گذشته، تیراژ تولید زیر یک میلیون خودرو بود. همچنین در این سند، باید چشم‌انداز ظرفیت تجاری تولید تعریف و براساس آن، سالانه یک میلیون خودرو صادر
می‌شد. در حال حاضر، صنعت خودرو ما دچار روزمرگی بوده و از اهداف چشم‌انداز دور شده است و با توجه به وضعیت تیراژ و کیفیت محصولات آن نمی‌توان امیدوار بود به اهداف 1404 دست یابد.
در میان اخبار
در واقع با رشد تیراژ و کیفیت، صادرات شدنی است. صنعت خودرو کشور باید بتواند محصولاتی جدید و رقابتی تولید و حداقل در بازار کشورهای همسایه با محصولات چینی رقابت کند. در منطقه بازار بزرگی وجود دارد که سهم صنعت خودرو کشور در آن بسیار ناچیز است.
بازار روسیه
مدیران از بازار روسیه به‌عنوان بازار جدید صنعت خودرو یاد می‌کنند. این در حالی است که صنعت قطعه شاید بتواند در این بازار موفق شود، اما خودروساز، رقابت سختی با خودروسازان چینی و هندی خواهد
داشت. بهای تمام‌شده پایین، تنوع مدل‌ها، به‌روز بودن خودروها و...، شرایط را برای بازاریابی و فروش سخت کرده؛ بنابراین صنعت خودرو با بحران مواجه است.
این صنعت به غیر از مسائل تاکتیکی مانند سیاسی بودن یا تغییر پی‌درپی مدیران آن، با اشکالات استراتژیکی نیز روبه‌رو بوده و برنامه بلندمدت به خودروساز تکلیف نشده است. تا پیش از دولت دوازدهم، افق چشم‌انداز صنعت خودرو در 1404، چندین‌بار پایش و اصلاح شد، اما در ادامه مسئولان موضوع را به فراموشی سپردند. در حال حاضر نمی‌دانیم قرار است در 3 سال آینده چه موتوری روی خودروهای جدید نصب شود یا سایر تغییرات در این صنعت چه خواهد بود. با تمام چالش‌های موجود، آنچه برای صنعت خودرو به‌عنوانی صنعتی پیشران و پول‌ساز، اهمیت زیادی دارد، موضوع صادرات است و داشتن سهم در بازارهای بین‌المللی. رسیدن به بازار جهانی با محصولات قدیمی، شدنی نیست. در نتیجه باید گفت، نداشتن روابط اقتصادی با جهان و مسائل داخلی، دست‌به‌دست هم داده و صنعت خودرو را به روزمرگی کشانده‌اند. صنعت خودرو هنوز روی ریل قرار نگرفته و همچنان سیاست‌های گذشته در قالب طرح‌های نو، ارائه و انجام می‌شود. مهم‌ترین نکته در صنعت خودرو، رشد کمی و کیفی محصولات و ورود خودروهای تولید داخل به بازارهای جهانی است؛ اینکه محصولات ملی توان رقابت با محصولات خودروسازانی همچون کشورهای چین و هند را در منطقه خاورمیانه داشته باشند. صنعت خودرو تا رسیدن به این افق، راه طولانی در پیش دارد و نخستین گام در این مسیر، ارتقای دانش فنی و طراحی پلتفرم ملی است.
